O INCUESTIONABLE DOS FEITOS

Imaxe do blog redefeministagalega.blogaliza.org

Estase a falar moito estes días (a raíz dos acontecementos que tiveron lugar entorno á denuncia de violación da rapaza de Málaga) das denuncias falsas que, segundo os sectores máis machistas e consevadores da nosa sociedade, son cousa habitual no panorama xudicial español (tanto da que as cifras que barallan dende a fiscalía do estado sexan inferiores ó 0,05%). Non imos a entrar a debater cánto hai de verdade ou de mentira na denuncia da rapaza de Málaga, pois o acontecido está a estas alturas tan mediatizado, pervertido, e terxiversado, que calquer xuízo que se faga será malinterpretado. O que si, a nos como mulleres (e homes) feministas, cústanos entender que existan xustificacións ou motivacións nunha rapaza para interpoñer unha denuncia falsa nas circunstancias e feitos dos que se estivo a falar, e polo tanto a suposta falsidade desta denuncia entra en claro conflito co noso entendemento…Pero en fin, agora parece ser que coma a xuíza desestimou dita denuncia, tódalas (ou a gran maioría) denuncias interpostas polas mulleres, sexan por violación ou violencia machista, son falsas. E estamos a caer no absurdo de tomar a parte polo todo. Entón, facendo este mesmo xuízo, poderíamos argumentar que como si está demostrado que hai homes que violan, entón tódolos homes son posibles violadores e ningunha muller está a salvo entre eles (así como o alcalde de Valladolid non está seguro nun ascensor xunto a ningunha muller, debido ás ganas tolas que de espirnos que nos entran na súa presenza). Ou como hai homes que asasinan ás  súas mulleres, tódolos homes son uns posibles asasinos da súa parella, etc… Pero neste tema é preciso poñerse serios e procurar non emitir xuízos precipitados e partidistas. Non hai maior seriedade cos feitos. E neste asunto moitos son incontestables e non admiten presunción. A realidade é que onte púxose en 37 a cifra de mulleres asasinadas polas súas parellas ou ex parellas no que vai de ano no Estado español . A última, Mónica Lorenzo, de 38 anos, foi asasinada en Portela polo seu marido quen terminou por aforcarse. Queremos manifestar dende aquí a nosa absoluta repulsa por este crime e trasladarlle as nosas condolencias á súa familia e amigas/os.

O feito é que as cifras das mulleres asasinadas pola violencia machista vanse mantendo ano tras ano. Ademais, da cifra total de mulleres asasinadas no que vai de ano, menos da metade interpuxeran denuncia. Chegando algunha delas a retirar dita denuncia. E no caso de que estas mulleres solicitaran medidas de protección, está visto que tales medidas foron insuficientes(posto que finalmente acabaron asasinadas).

Estes datos amosan que a violencia machista é unha herdanza do patriarcado da que estamos moi lonxe de desfacernos. Que esta violencia está tan interiorizada na nosa sociedade que as veces somos incapaces de distinguir os síntomas da mesma e moitas máis veces, mulleres e homes, atopamos xustificación para estas condutas. Deberíamos todas e todos pararnos a reflexionar e tratar de discernir cales dos nosos comportamentos e pensamentos son cómplices e consentidores de dita violencia.  Primeiro é preciso localizar o mal para poder combatelo. E, aínda que xa nada podemos facer por estas mulleres, que xa nada poidamos facer por Mónica Lorenzo, polo menos cada unha destas mortes merécese un profundo análise por parte do estado, da sociedade, e de cada unha/un de nos.  

E lembra, se es muller e estás sendo vítima da violencia machista no teu fogra ou no teu entorno, DENUNCIA

E lembra, se es home e coñeces a algunha muller que este sufrindo maltrato por parte doutro home, APÓIAA PARA QUE DENUNCIE




 http://www.eldiario.es/agendapublica/impacto_social/certezas-violencia-genero-Espana_0_295720706.html
 

MULLERES PRECURSORAS

 © RIA Novosti. Alexander Mokletsov

Camiñar por terreos descoñecidos sempre nos procura unha sensación de vertixe. Como a meniña/o que da o seus primeiros pasos, o facemos tremendo, inseguras/os, buscando un sostén ó noso arredor.  Pero non hai que esquecer que, a pesar das caídas e o medo, as nenas/os acaban por erguerse e empurrar cara adiante. Sempre existiron mulleres que a pesar dos obstáculos internáronse en terreos onde non o fixera ningunha outra muller. Mulleres nas que ese empuxe da infancia non foi derrotado pola sociedade. Mulleres pioneiras que cos seus actos afirmaron o chan para que logo outras mulleres avanzaran con maior seguridade orientadas polo compás dos seus pasos. Mulleres coma Svetlana Savítskaya (nada en 1948), quen foi a primeira muller en camiñar polo espazo exterior, feito que tivo lugar na súa segunda viaxe ó cosmos(sendo tamén a primeira muller en viaxar dúas veces ó espazo)en calidade de mecánica de voo da nave Soyuz T-12 e a estación Saliut 7. Antes que ela a cosmonauta Valentina Tereshkova fora a primeira muller en viaxar ó espazo. Hoxe é o aniversario de Sevetlana Svítskaya. Non está de máis lembrarnos nesta data dunha muller que contribuíu a ampliar o horizonte das mulleres incluso máis alá do noso planeta. E, aínda que queda moito por percorrer, de vez en cando pensar  nesas mulleres, tanto coñecidas como anónimas, que coa súa valentía contribuíron a que o terreo que hoxe pisamos sexa un pouco máis firme.

Graciñas ao compañeiro Pablo por facernos chegar esta información. Deixo os enlaces das fontes que se empregaron para escribir este breve texto: 

http://mujeresconciencia.com/2014/08/08/svetlana-savitskaya-cosmonauta/ 

 http://sp.ria.ru/photolents/20140725/160959835.html