Doli doli doli...coas conserveiras

Un documental de Uqui Permui

Doli, doli, doli…coas conserveiras, amósanos o acontecido na Illa de Arousa cando no ano 1989 preto de cen mulleres -catro delas en folga de fame- pecháronse na fábrica de Odosa para protestar polo peche inminente da conserveira. O documental intercala imaxes daqueles días xunto a outras das súas protagonistas na actualidade. Hoxe, cando aínda temos recente a loita dos traballadores de Lantero, non está de máis lembrar outros conflitos laborais, neste caso coa muller como protagonista. No documental fálasenos do traballo destas mulleres na conserveira e a relación entre elas. Un traballo socialmente considerado como complemento ao salario do marido, pero que moitas veces acaba sendo o único sustento dunha familia. Mulleres obreiras, mulleres loitadoras, mulleres de mar, mulleres galegas....que relegadas pola sociedade ao papel de consortes acaban sendo protagonistas obrigadas pola vida. Algo cotiá no país das viúvas dos vivos e as viúvas dos mortos. Por iso, despois de que a semana pasada Podemos comezara presentando o seu documento, “Reorganizar la economía de cuidados”, un punto de partida para un programa económico que teña ás mulleres de protagonistas. E logo do punto álxido que supuxo a manifestación unitaria do domingo en Compostela, Podemos Arousa dedica estes días á muller galega, rematando o xoves 12 de Marzo coa proxección do documental Doli,doli,doli...coas conserveiras, no auditorio de Vilagarcía ás 20:00 horas e coa teima de que nun futuro próximo o protagonismo da muller galega non teña que ser unha consecuencia das súas circunstancias senón que sexa o protagonismo que ela escolla.
#GaliciaOMatriarcadoSilencioso

#EsAhoraYConNosotras

Actos arredor do 08 de Marzo nos que intervirá Podemos Arousa

Fai uns meses lin un artigo sobre a linguaxe inclusiva no que facían unha comparativa do emprego de pronomes neutros nalgúns países contra a maior diferenciación entre pronomes e substantivos segundo o xénero noutros, e o relacionaban coa desigualdade e a brecha salarial entre xéneros. Dábase o feito de que en países con menor desigualdade o emprego dos pronomes neutros evidenciábase máis normalizado, e nos países nos que a desigualdade é máis palpable non semellaba que fora habitual o emprego de substantivos e pronomes neutros. Precisamente esta semana atopei o seguinte texto nas redes, escrito pola escritora e pensadora feminista francesa Monique Wittig(1935-2003), e que me pareceu moi interesante:

"Destruir a las categorí­as de sexo en política y en filosofí­a, destruir al género en el lenguaje (al menos modificar su uso) es parte de mi obra como escritora. Una parte importante, puesto que no puede ocurrir una modificación tan central sin una transformación del lenguaje como un todo. (…) El verdadero punto en cuestión es un cambio estructural en el lenguaje, en sus nervios, en su enfoque. Pero no es posible efectuar cambios en el lenguaje sin hacer cambios paralelos en filosofía, en política y en economía, porque como las mujeres están marcadas en el lenguaje por el género, están marcadas en la sociedad como sexo. Los pronombres personales dirigen el género a través del lenguaje, y los pronombres personales son el tema principal de cada uno de mis libros, con excepción de Lesbian Peoples: Material for a Dictionary, escrito con Sande Zeig. Son los motores para los que hay que diseñar partes funcionales, y como tales crean la necesidad de la forma."

Ambos textos establecen unha correlación entre linguaxe e igualdade pero o segundo xa vai máis alá facendo fincapé en que para que se produza un cambio real, para acadar por fin esa sociedade igualitaria, ten que darse primeiro un cambio coordinado. Probablemente o primeiro paso a dar-porque precisamente é un cambio que se pode articular lexislando-, é o de acadar a igualdade en materia económica e laboral. Precisamente lembro que no primeiro artigo falábase tamén da brecha salarial, para a que existen diferentes teorías que agora non vou a expoñer. Pero o que me chamou a atención é o feito de que a xente que xustifica esa brecha salarial o fai dende a perspectiva de que o obxectivo final da mesma é precisamente a normalización da incorporación da muller ao mercado de traballo.  Persoalmente coido que se falamos de igualdade resulta bastante incoherente tratar de acadala discriminando precisamente á parte da poboación que é víctima desa posición de desigualdade. Por isto, por cousas como esta é que a presentación o luns do documento de Podemos,“Reorganizar la economía de cuidados”, supón un sopro de aire fresco. Porque en definitiva trátase dunha proposta que pretende chegar a igualdade a través de políticas igualitarias, algo que por outro lado é de sentido común. Equiparación de permisos de maternidade/paternidade, corresponsabilidade dentro da unidade familiar, equiparar os dereitos das empregadas do fogar ao resto de traballadores/as, eliminación dos incentivos á contratación temporal -tipo de contratos máis acusados nas mulleres- e reducción da xornada laborala 35 horas semanasis para todas e todos -favorecendo así a conciliación-, son só algúns dos exemplos das medidas das que fala dito documento. Unha que me parece especialmente interesante é a eliminación da figura do coidador/a no entorno familiar para pasar a profesionalizar dita figura. O compañeiro José María Villaverde, quen pasa gran parte do ano en Dinamarca, fala a miúdo do modelo Danés. Neste modelo-segundo palabras de José María- a carga non se traslada ás familias como sucede en España, senón que é algo que lle compete ao estado. Ocorre tamén que cando falamos de familia en España realmente estamos a falar das mulleres, así que a carga en España trasládase maioritariamente a estas. E mentres este modelo continúe articulando a nosa sociedade a igualdade é unha meta que queda demasiado lonxe. O novo documento económico de Podemos pode ser un primeiro paso nese cambio de modelo. Logo quedaría a ardua tarefa de andar o camiño, pero é importante que nos decatemos de que o camiño é precisamente ese. Así que esta semana como muller síntome especialmente orgullosa de formar parte de Podemos, porque estou segura de que xuntas e xuntos podemos #RecuperarLaEconomía #EsAhoraYConNosotras